Իշխան Սաղաթելյանը հայտարարել է, որ Գյումրիում պապիկներին ծեծի ենթարկած դաշնակները իր ընկերներն են։
Նա նաև ասել է, որ պապիկ ծեծողների ծնողները հպարտ են իրենց զավակներով։ Ասել է թե՝ հպարտ են նաև ծեծի փաստով։
Որևէ ծնող կարո՞ղ է լինել հպարտ այն բանով, որ իր երիտասարդ զավակը կարող է ծեծի ենթարկել սեփական պապի տարիքի ծերունուն։
Ասա ումով ես հպարտ, ասեմ ով ես դու։
Եթե պապիկ ծեծողները Իշխան Սաղաթելյանի ընկերներն են, ապա Իշխան Սաղաթելյանը կիսում է նրանց արժեհամակարգն ու վարքը։
Այսինքն, այսօրվա ընդդիմության բեմահարթակի առաջնորդը արդարացնում է պապիկ ծեծելու փաստը և միաժամանակ պահանջում, որ այդ պապիկ֊տատիկները, նրանց զավակներն ու թոռները միանան իրենց՝ ծեծողներին, որ փրկեն ծեծվողներն, այսինքն՝ ժողովրդին։
Եվ քանի որ մինչ այժմ Հայաստանի երկրորդ և երրորդ նախագահները որևէ կերպ չեն դատապարտել այս փաստը, հետևաբար՝ նրանք ևս կիսում են պապիկ ծեծողների հերսությունը։
Իսկ սա արդեն կատարյալ աղետ է։ Եվ սա փաստում է, թե ինչ աղետից է փրկվել հայ ժողովուրդը։